Aklımdan çıkmıyorsun dedim ..
Aklımdan çıkmıyorsun dedim. Başka türlüsünü yorgunum anlatmaya. ( Cahit Zarifoğlu - sozleri.org )
Aklımdan çıkmıyorsun dedim. Başka türlüsünü yorgunum anlatmaya. ( Cahit Zarifoğlu - sozleri.org )
Gözlerinin pınarında bir bulut, boşandı boşanacak nerdeyse. Aklımdan geçenleri okuyorsun su gibi.
Delirmek albayım, delirmek. Kim bilir ne kadar güzeldir. Aklın yok bir kere. Benim başıma ne geldiyse şu aklımdan geldi zaten.
Aklımdan sürekli geçenlerin duaya dönüştüğünü fark ettiğimde, bazılarını affetmeyi öğrendim.
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan koşar gibi yürüyüşün karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün.
Canımı yakan ne ona yazdıklarımı gösteremeyecek olmam ne de onları asla okumayacağını biliyor olmam. Canımı yakan ona yazamamam. Kalemi kağıda değdirdiğimde nerden başlayacağımı bilemiyor olmam, aklımdan destanlar geçerken kağıda bir cümle yazamamam. O dolmuşluk, bıkkınlık ve bilhassa kırgınlık içinde yarım saat defterin başında oturup derin bir iç çekişle bomboş kağıdı kapatmak. İşte dostlarım, size bu hissi tarif etmem imkansız.